اینستاگرام
آپارات
واتس‌اپ
تفاوت نریشن و صداگذاری چیست؟
مهارتی که گوینده برای بیان موضوع و انتقال احساسات مختلف دارد، عاملی است که باعث می‌شود از گوش کردن به یک پادکست لذت ببرید و یا درک بهتری از صحنه‌های یک برنامه مستند داشته باشید. برای اینکه مخاطبان بیشتری داشته باشید لازم است تا از نریشن کمک بگیرید. در فرایند نوشتن داستان، دو روش مهم نریشن و صداگذاری به‌کار می‌روند؛ هر دو روش با استفاده از ابزارهای خاص خود، شنونده را به دنیای داستان می‌برند. اما چه تفاوت‌ها و شباهت‌هایی بین این دو روش وجود دارد؟
فهرست مطالب
نریشن چیست؟
واژه Narration به معنای گویندگی یا متن خوانی است. افرادی هستند که در این زمینه دوره‌های مختلف را گذرانده‌اند و می‌توانند با فن بیانی که دارند از یک متن ساده یک فایل صوتی جذاب تولید کنند. به کسی که گوینده یک متن است و آن را به شکل موثری گویندگی می‌کند، نریتور می گویند. از نریشن‌ها برای توضیح بیشتر درمورد موضوعی استفاده می‌شود؛ البته این توضیحات فقط در قالب یک متن نیست و می‌تواند به وسیله یکی از شخصیت های فیلم یا حتی یک شخص خارج از ماجرای داستان هم روایت شود.
در سینما ، Narration به معنای روایت قصه است که از سوی راوی بیان می‌شود و در فیلم‌های مستند و آموزشی، صدایی است که روی فیلم می شنویم و اطلاعات تکمیلی درباره تصویری را که می بینیم در اختیارمان می گذارد.
مهمترین کاربردهای نریشن
با توجه به اینکه بیشتر افراد درگیر کار و مشغله‌های زندگی خود هستند کمتر کسی فرصت می‌کند تا به سراغ خواندن کتاب برود؛ یکی از کاربردهای آن، کتاب‌های صوتی است. بطور کلی Narration می‌تواند در پادکست‌ها، دوبله، تلفن گویا، صدای آمبیانس، ASMR و … استفاده شود. بیشترین استفاده نریشن در صداگذاری روی انیمیشن، فیلم، و برنامه‌های رادیویی است. ممکن است بپرسید اگر این موارد نریشن است پس صداگذاری چیست؟
صداگذاری چیست؟
صداگذاری در واقع به معنای جداسازی یا تغییر صدای پس‌زمینه فیلم اصلی و قرار دادن صدای دیگر روی آن است. صداگذاری در سینما هماهنگ کردن نوارهای صدا با نوارهای تصویر است. صداگذاری فقط برای صدای انسان‌ها نیست و همانطور که خواندید می‌تواند صدای آمبیانس یا اِی‌اِس‌اِم‌آر باشد.
بیشتر بدانید: صدای آمبیانس (Ambience) چیست؟
شباهت صداگذاری و نریشن
۱. تعامل شخصیت‌ها: در هر دو روش، تعامل شخصیت‌ها یک عنصر کلیدی است. بیان دیالوگ‌ها و سخنان کاراکترها در هر دو روش به خواننده کمک می‌کند تا به طور عمیق‌تر و شفاف‌تر با شخصیت‌ها همراه شود و درک بهتری از روابط آنها در داستان پیدا کند.
۲. ایجاد جریان و ریتم: هر دو روش می‌توانند جریان و ریتم منحصر به فردی را در داستان بوجود آورند. در نریشن، روایت‌گر می‌تواند با استفاده از زبان و توصیفات خود جریان داستان را کنترل کند و ریتم مناسبی را برای خواننده ایجاد کند. در صداگذاری نیز، استفاده از دیالوگ‌ها و سخنان شخصیت‌ها می‌تواند جریان داستان را بهبود بخشد و ریتم زنده و پویا را به خواننده منتقل کند.
در نتیجه، هر دو شیوه ابزارهای قوی در دست نویسنده هستند که از آنها می‌تواند برای خلق داستان‌های جذاب استفاده کند.
تفاوت صداگذاری و نریشن
در حالی که هر دو شیوه می‌توانند برای توصیف یک رویداد یا داستان استفاده شوند، روش بیان آنها متفاوت است. بین صداگذاری و نریشن تفاوتی وجود دارد که مربوط به محل قرارگرفتن میکروفون و نوع میکروفون است. به عنوان مثال برای گویندگی یک متن تبلیغاتی باید میکروفون بسیار نزدیک باشد تا اثرگذاری آن بیشتر باشد. برای گویندگی نباید فاصله گوینده با میکروفون زیاد باشد؛ بنابراین به میکروفون شاتگان نیاز است تا صدای سوژه از جلوی میکروفون دریافت شود و صدای اطراف حذف شود.
نریشن به توصیف یک داستان، رویداد یا وقایع با استفاده از کلمات و جملات متنی اطلاق می‌شود. در این حالت، نویسنده از زبان خود، توصیفات، شخصیت‌ها، رخدادها و جزئیات دیگر را به خواننده منتقل می‌کند. معمولاً در Narration از زمان حال ساده یا گذشته ساده استفاده می‌شود.
صداگذاری (Dialogue) به تبادل نقش بین شخصیت‌ها در یک داستان یا رویداد اشاره دارد. در صداگذاری، بیان صحبت‌ها، گفتگوها و دیالوگ‌های شخصیت‌ها با بیان صوتی صورت می‌گیرد. صداگذاری معمولاً به صورت دیالوگ‌ها در نوشته نمایش داده می‌شود.
به این مثال دقت کنید:
“آسمان آبی و صاف بود. آفتاب درخشانش روشنایی خیره‌کننده‌ای به میدان پخش می‌کرد. شهر در زیر پاهایم به زندگی معمولی خود ادامه می‌داد، با صداهای خیابان، ماشین‌ها و همه حوادث روزمره. در حالی که من به خیابان پایین نگاه می‌کردم، صدای بلندی از دور به گوشم می‌رسید. صدایی از دو نفر که در حال صحبت با یکدیگر بودند. با دقت بیشتر به آنها گوش کردم و فهمیدم که دارند درباره‌ی یک ماجرای هیجان انگیز صحبت می‌کنند…”
***
“مارک: آیا شنیدی دیشب چه اتفاقی افتاد؟
سارا: نه، چه اتفاقی بود؟
مارک: من و جان در حال دویدن در خیابان بودیم و ناگهان یک ماشین سریع به ما نزدیک شد. ما به اتفاق فرار کردیم و به واقعیتی که چهل سال پیش رخ داده بود فکر کردیم…
سارا: واقعا؟ من هیچ کلمه‌ای در مورد آن شنیده نبودم! تو مطمئنی؟
مارک: بله، به تازگی درباره‌ی آن با جان صحبت کرده‌ام. اتفاقاً او همان شب در کنارم بود…”
در این مثال، نریشن بخش اول داستان را توصیف می‌کند و رویدادها و جزئیات زمینه را بیان می‌کند. از طرفی، صداگذاری بخش دوم داستان را به وسیله‌ی گفتگوهای شخصیت‌ها بیان می‌کند.
سخن نهایی
نریشن به معنای توصیف یا شرح دادن یک رویداد، داستان، یا وقایعی است که به صورت داستانی و جذاب بیان می‌شود. این شیوه نوشتاری در واقع به خواننده اجازه می‌دهد تا به طور مستقیم در داستان حضور پیدا کند و احساس کند که در میان رویدادها قرار دارد. توجه به تفاوت‌ها و شباهت‌های Narration و صداگذاری می‌تواند به نویسنده کمک کند تا بهترین شیوه بیان برای داستان خود را انتخاب کند و خواننده را در جهان فراخوانی خود غرق کند.
