موکبانگ غذا، عکس و یا ویدیوی بارگذاری شده در سایتها و اپلیکیشنهای ارتباطی است که از خوردن غذاهای مختلف با صداهای مختلف در مکانهای متفاوت ضبط شده است. ظاهر این تصاویر یا فیلمها مانند آدم های همیشه گرسنهای میماند که هرچه می خورند، سیر نمیشوند. در این ویدیوها، شخصِ مقابل دوربین، به تنهایی غذا، کیک و هرچیز خوردنی دیگری را به اندازهی خوراک چند نفر سرو میکند.
اگر شما هم جزو آن دسته از کسانی هستید که علاقه دارند در خصوص موکبانگ بیشتر بدانند، حتما تا انتهای این مقاله ما را همراهی کنید. و به مقالهی همه چیز درباره ASMR رجوع کنید تا اطلاعات جامعی در این خصوص کسب کنید.
هدف موکبانگ چیست؟
موکبانگ در ابتدا در سال 2010 از کشور کره آغاز شد و یک سال بیشتر طول نکشید تا به سایر نقاط دنیا صادر شد. در کرهی جنوبی، غذاخوردن به عنوان فعالیت اجتماعی شناخته میشود تا صرفا غذا خوردن. جالب است بدانید در کشور کره به ندرت میتوان تنها غذا خورد. ولی با افزایش تعداد کرهای هایی که تنها زندگی می کردند، به علت تنها شدنشان، به شبکه های اجتماعی روی آوردند. این موضوع میتواند یکی از دلایلی باشد که موکبانگر ها شروع به فیلم برداری از غذاخوردن خود برای افراد دیگر کردند. و تصمیم گرفتند به صورت زنده این کار را انجام دهند تا مخاطب بیشتری جذب کنند چراکه در این حالت، مخاطبان میتوانند نظراتشان را بنویسند و تعامل شکل بگیرد.
موکبانگ یا غذا خوردن پر سر و صدا مقابل دوربین:
موکبانگ عبارتی کرهای است و کلمهای ترکیبی متشکل شده از دو بخش موک (خوردن) و بانگ (صدا) است. شاید سوال پیش بیاید که چرا سر و صدا؟ یکی از بزرگترین نقاط این موضوع، سر و صدا است. موکبانگرها هوشمندانه از صداهای خوردن، آشامیدن ، جویدن و … استفاده می کنند. اصولا بهتر است غذاهای مورد استفاده در این حیطه، پختنی، غیر سرخ شده و یا غیر فست فودی نباشد زیراکه صدای کمتری هنگام خوردن از خود تولید میکنند.
صدای خورردنیها چگونه ضبط میشود؟
موکبانگر ها در حین خوردن، میکروفونهای قوی در مجاور دهانشان قرار میدهند تا با ضبط صدای با کیفیت از خوردنشان، هوس بیشتری در ذهن تماشاگران ایجاد کنند. آنها معمولا از میکروفونهای شاتگان بهره میبرند. همانند میکروفون شاتگان کامیکا CVM-V30 LITE B/R و میکروفون شاتگان کامیکا CVM-VM20 و میکروفون شاتگان TRAXSHOT. علت آن هم الگوی قطبی کاردیویدی(جهتی) بودنشان است زیرا که تمرکز صدا روی سوژه بوده و نه صداهای محیطی اطراف. طراحی این میکروفون ها به صورتی است که صدا از سمت روبهروی میکروفون و همچنین از شکافهای اطراف میکروفون به درون لوله وارد میشود که باعث میشود صداهای اضافی رد شوند. درواقع شاتگانها با شکل لولهای خود و دریافت کننده حساسی که در انتهای آن قرار دارد، شفاف ترین صدای ممکن را در شرایط مختلف دریافت میکنند. میکروفونهای شاتگان صدا را با حساسیت بیشتری از روبهروی خود میگیرند و صداهای کنارهها و عقب را رد می کنند. از دیگر ویژگی آنها میتوان به حساسیت قابل تنظیمشان اشاره کرد.
چند مورد از تاثیرات مثبت موکبانگ:
انتشار این ویدیوها و عکسها برای برخی از افراد خوشایند نیست. اما برخی معتقدند که تماشای این ویدیوها به افزایش اشتهایشان کمک کرده است. و ویژگیهای مثبتی به همراه دارد که به چند نمونه از آنها اشاره میکنیم.
1) آشنا شدن با غذاهای کشور های دیگر.
2)یادگیری ایدههای چیدمان غذا.
3)دستور پخت بعضی از غذاها.
4)یادگیری فوت کوزهگری از برخی از سرآشپزهای مطرح.
5)آشنایی با رستورانها و کافه هایی که غذاهای بهداشتی و خوشمزه تهیه میکنند.
6)چاق شدنِ افراد لاغر. زیرا که با دیدن این عکسها و کلیپها، میل به خوردن غذا در آنها افزایش پیدا میکند.
غذا بخور، پول بگیر:
بسیاری از آدمها دوست دارند شغلشان به گونهای باشد که در ازای خوردن غذاهای مورد علاقهشان و بارگزاری آن در یوتوب، اینستاگرام و… درآمدهای زیاد داشته باشند. هرچه تعداد مخاطبشان بیشتر باشد، درآمدشان هم میتواند افزایش یابد. درواقع هرچقدر دنبال کنندگان بیشتری داشته باشند، رقم بالاتری برای تبلیغات دریافت میکنند.
مضرات موکبانگ غذا:
جلب توجه به موکبانگرها گاهی به بیراهه میرود و برخی برای جذب مخاطب و مشهور شدن، از نوع منفی آن دست به کارهای عجیبی مانند سلاخی کردن موجودات و یا خام خواری میزنند. مطلب دیگری که میتوان بیان کرد این است که موکبانگ میتواند اشتهای کاذب به وجود بیاورد.
سخن پایانی:
در نهایت مطلب قابل توجه اینجاست که با افزایش شناخت تکنیک موکبانگری، این حرفه روز به روز در ایران در حال افزایش است. تکنیکی که با وجود اینکه چند سال است در دنیا مطرح شده است، کمتراز یک سال است که در ایران باب شده و اگر سری به فضای مجازی بزنید و واژه موکبانگ را جست و جو کنید میتوانید از کودک تا فرد میانسالی را ببینید که پشت میزی نشسته اند و با سروصدا، مشغول خوردن غذاهای خوشمزه هستند.
ممنون از همراهیتان تا پایان مقاله، تندرست باشید.